گروه فرهنگی «سراج24»: بازداشت آنکه لویکه (Anke Leweke) ،نماینده جشنواره برلین در تهران تائیدیه ای بر دغدغه بسیاری از منتقدانی بود که اعتقاد بر این داشته جشنواره های خارجی به جای راه اندازی رویدادی هنری درصدد ایجاد کمپینی سیاسی هستند و در واقع سینما برایشان بهانه ای است که تحت ژست گرفتن در کنار قاب هنر هفتم به توطئه پردازی و حتی عملیات جاسوسی دست بزنند. از این رو حضور نماینده فستیوال سیاسی «برلین» می تواند ادامه ای از برنامه های دنباله دار دست اندرکاران صهیونیسم برای تغییر تفکر مردمان جهان و پروژه ای از برنامه های گسترده نفوذ فرهنگی غرب در ایران قلمداد شود.
خبر بازداشت نماینده جشنواره برلین در تهران به شکل خبری در بسیاری از رسانه ها بازتاب گستره ای داشت اما نیاز به تحلیل و تامل بیشتری دارد و این که بدانیم اصولا آنکه لویکه کیست و این مسافر برلین در تهران چه کاری می کند؟! این خانم آلمانی که هرساله در چند ماه مانده به ماه فوریه برای بررسی و انتخاب اولیه آثار سینمای ایران برای جشنواره برلین به ایران می آید، نزد برخی از هنرمندان ایرانی به عنوان فرشته نجات و سفیر آزادی! شناخته می شود تا از طرق مختلف برای جلب رضایت وی هر کاری انجام دهند بلکه نگاه پُر مهر ایشان بر سایه فیلم و فیلمساز نقش بندد! البته این گونه فیلمسازان غربزده نیاز به هیچگونه تشریفات و راه اندازی برنامه های ویژه برای جلب رضایت «آنکه لویکه» و دیگر مدیران تصمیم گیر این جشنواره و یا فستیوال های این چنینی ندارند و تنها لازم است به شکلی فیلم بسازند تا نمایندگان جشنواره ها مشتاقانه به انتخاب آثارشان دست بزنند! حتی با کمی ممارست و پیگیری ساخت آثار «سیاه نما» می توانند امیدوار به این باشند که خانم لویکه و یا هر متولی دیگر جشنواره پیشقدم شده و به دیدار فیلمساز مورد علاقه اش بشتابد که در همین دیدار اخیر خانم لویکه این اتفاق برای برخی از پیشکسوتان سینمای «سیاه نما» و «جشنواره ای» و «سفارتی» رخ داد و نماینده جشنواره برلین دیدارهایی را با این افراد سابقه دار که حتی محکومیت قضایی دارند، صورت داد!
اما همه این شیفتگی ها و پذیرش ها و حتی دریافت جایزه خرس طلا و یا هر حیوان و شیء زرین دیگر چه اهمیتی دارد که فیلمساز در جهت تصاحبش بخواهد به فروشندگی حیثیت و اعتبار خود دست بزند؟! این را هم باید دانست که ساخت آثاری با نگاه های جعلی و روایتی دروغین و تیره و تاریک از جامعه ایران به زیر سوال بردن اعتبار و شرافت فیلمساز است نه سرزمینی شناخته شده در بطن تاریخ و هویت مند در نظامی پایدار که در بزنگاه های مختلف توانسته به پشتوانه نگاه ولایت مدار امت آزاده خود به سلامت گذر کند و دشمن را با همه دغل بازی یارای مقابله با این جماعت معتقد نخواهد بود.
«آنکه لویکه» در شرایطی همراه با نوش آفرین دستوری، مترجم و مشاور خود صبح یکشنبه هفتم آذر در فرودگاه توسط ماموران امنیتی دستگیر شد که طبق گفته دادستان تهران بیش از 60 فیلم زیرزمینی و غیرمجاز را در چمدانش برای خروج از کشور جای داده بود! مطلب دیگر درباره خانم مترجم و همراه خانم لویکه بوده که این مترجم ایرانی دارای پاسپورت آلمانی بوده و به عنوان پزشک در آلمان زندگی می کند.
به طور حتم مروری بر تاریخچه جشنواره برلین نشان داده که در هر دوره بیش از 2 فیلم از کشوری خارجی انتخاب نمی شود و با این شرایط وضعیت مابقی فیلم ها مشخص است که یا راهی بساط سیاستمداران در شبکه های ماهواره ای شده و یا در بساط کاسب کاران غیر فرهنگی در بازار غیرمجاز وارد می شود و مخرج مشترک همه این مسیرها در نهایت تامین کننده مقاصد سیاستمداران غرب مبنی بر اشاعه نگاهی دروغین درباره سیاست ها و شرایط حاکم بر کشورمان است. نگاهی که سال ها است توسط خانواده مخملباف، پناهی، قبادی، رفیع پیتز و دیگر همراهان با تولید و عرضه آثاری مساله دار رخ می دهد.
اما نکته قابل توجه در میان خبر بازداشت نماینده برلین به دلیل فعالیت های غیرقانونی، حمایتی است که شخص اول مدیریت سینمایی دولت صورت داد. حجت الله ایوبی در توجیه اتفاق رخ داده با بیان این که خانم لویکه بیش از 12 سال است که به ایران می آید و آثاری را انتخاب می کند به گونه ای با مساله نفوذ فرهنگی مواجه شد که شاید انتظاری فراتر از این هم نمی رفت! چرا که ایشان در هنگام فیلمبرداری آثار مورد قبول جشنواره برلین مانند «لانتوری» از پشت صحنه اش بازدید کرده بود و می توان عنوان کرد که سلیقه ها هم چندان دور نمی باشد! با این وجود مساله مهم هوشیاری فیلمسازان وطنی است تا به دور از جاذبه های صوری جشنواره هایی چون برلین بتوانند راوی داستان هایی هویت مند از مردان سرزمین خود باشند نه سرهم بندی آثاری برای جلب توجه فستیوال های سیاست پیشه!
